کد مطلب:48913 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

اين كه در سورة حمد از خداوند ميخواهيم كه ما را در راهي غيرراه مغضوبين، قرار ده، مغضوبين كيانند؟ اگر منظور كفار و مشركانند، پس چرا خداوند ميفرمايد: اگر كافران ميدانستند چقدر آنها را دوست دارم، از اشتياق جان ميباختند؟

خداي متعال بر اساس آيات و روايات فراواني، كافران ومشركان، بلكه ظالمان (آل عمران، 140) و فخرفروشان (نسأ، 36) و اسراف كنندگان (انعام، 141) و مانند اينها را دوست ندارد براي نمونه به آيات ذيل توجه كنيد:

ـ ...وَاللَّهُ لاَيُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ(بقره،276)

ـ ...إِنَّ اللَّهَ لاَيُحِبُّ الْكَـَفِرِينَ(آل عمران، 32 و روم،45)

و... بنابراين، اگر در روايتي تعبيري آمده كه برداشت دوستي از آن شده است (مانند يا داود! لو يعلم المدبرون عنّي كيف انتظاري لهم و رفقي بهم و شوقي الي ترك معاصيهم، لماتوا شوقاً اليّ و تقطعت ارسالهم من محبتي;(ميزان الحكمة، محمدي ري شهري، ج 4، ص 2792، دار الحديث، چ اول.) اي داود! اگر روي گردانان از من بدانند كه چه انتظاري براي آنها ميكشم و چه مهري به آنها ميورزم و چه اشتياقي به ترك معاصي از سوي آنها دارم، هر آينه از شوق من بميرند و از عشق من بندشان از هم بگسلد.

به اعتبار كفر و اعراض آنها نيست، بلكه به اعتبار فرصت توبه و اشتياق خدا به بازگشت از گناه و گرايش به سوي انسانيت و رسيدن به جايگاه واقعي انسان است; در واقع، اين دوستي از غفاريت و بخشندگي خدا نشأت ميگيرد و اگر كافران و گنهكاران اين لطف خدا را پاسخي مناسب ندهند، و همچنان بر كارهاي ناشايست خود پافشاري كنند، روشن است كه به سخط و قهر و غضب خدا گرفتار ميشوند و به عذاب دوزخ در ميآيند.